Medewerkers aan het woord

Leerkracht Patricia Hopmans maakte onlangs via het zij-instroomtraject de overstap naar het onderwijs. Van een baan in de financiële dienstverlening naar juf voor de klas: een grote stap! Maar ook een stap waar ze nog geen minuut spijt van heeft gehad.  

 “Ik heb het gevoel alsof ik eindelijk op mijn plek zit. Hiervoor werkte ik jarenlang bij een bank, maar ik haalde geen voldoening uit mijn werk. Gelukkig kreeg ik de kans om op zoek te gaan wat echt bij me paste. Toen ik eenmaal kennis maakte met het basisonderwijs was ik verkocht.”

Het zij-instroomtraject bij de Borgesius stichting paste perfect bij haar situatie. “Ik sta meteen voor de klas en combineer theorie met praktijk. Het zij-instroomtraject bestaat uit drie fases. In die fases bouw je geleidelijk je zelfstandigheid als leerkracht op. De fases zijn afgestemd op je eigen ontwikkelproces en duren bij elkaar maximaal 24 maanden. Als je alles succesvol doorloopt, ontvang je bij afronding een certificaat en ben je bevoegd om les te geven. Ik zit nu in de tweede fase en geef les aan groep 4 en 8 op basisschool TaLente in Oud Gastel. Het voor de klas staan is nog leuker dan ik dacht. Het geeft zoveel voldoening en erkenning. Het is prachtig om je leerlingen te zien groeien.” 

Omscholen via een zij-instroomtraject vraagt de juiste motivatie en inzet. “In het begin is het best even pittig. Het traject bestaat uit 60% leren in de praktijk, 30% thuisstudie en 10% theorielessen op Avans. De eerste twee maanden kwam er veel op me af, maar daarna begonnen de puzzelstukjes in elkaar te vallen. Wat je leert in de theorie, herken je in de praktijk. Door die koppeling krijg je steeds meer inzicht en ontwikkel je jezelf verder.” 

Later instromen in het onderwijs heeft veel voordelen volgens Patricia. “Ik ben al wat ouder, heb meer levenservaring en heb zelf ook kinderen. Die ervaring neem ik mee in de praktijk. Ook mijn werkervaring bij de bank gebruik ik hier. Ik voerde daar veel klantgesprekken. Dingen helder uitleggen of bijvoorbeeld oudergesprekken voorbereiden gaan mij daarom goed af.” Aan Patricia ziet het zij-instroomtraject dan ook als een mooie oplossing voor het lerarentekort. “Ik kan het iedereen aanraden!”

Aan het woord is Nienke ten Broek, leerkracht op basisschool Uniek in Hoeven en op vele fronten actief. Zo maakt ze deel uit van de stuurgroep van de school, coördineert ze het programma PBS (positive behaviour support) en zit ze in de MR. Tussen de bedrijven door volgde ze de Master Leren & Innoveren en sloot ze die opleiding met succes af.

Groepsdoorbrekend werken creëert in de visie van Nienke mogelijkheden voor onderwijs op maat. Het mes snijdt volgens haar aan twee kanten.
“Kinderen hebben bepaalde talenten maar leerkrachten ook. De ene leerkracht is heel goed in het creatieve gedeelte, de ander meer in de zaakvakken. Om die krachten op een bepaald gebied in te zetten kun je veel meer uit de leerkrachten en uit de kinderen halen. Ze kunnen veel meer op hun niveau gaan werken. Kinderen kunnen in een hogere groep mee, maar als ze nog niet zover zijn, kunnen ze ook in een lagere groep mee. Ze zitten niet meer zo vast aan hun eigen klas. In de huidige situatie probeer je natuurlijk ook binnen je eigen klas zoveel mogelijk onderwijs op maat te geven. Maar dat is wel lastig als je 28 kinderen in je klas hebt en voor iedereen wat anders moet regelen per vak. Ik wil niet zeggen dat klassikaal werken helemaal slecht is maar ik denk wel dat er een balans gevonden moet worden tussen klassikaal en groepsoverstijgend werken.”

De verwachting van Nienke is dat het vak van leerkracht aan uitdaging zal winnen. “Als je onderwijs anders gaat inrichten, word je aan het denken gezet. Ik denk sowieso dat je je als leerkracht constant moet ontwikkelen en moet kijken hoe je het onderwijs het beste kunt vormgeven. We kunnen veel van elkaar leren.” 

Het realiseren van een doorlopende speel-, leer- en ontwikkelingslijn is een speerpunt in het strategisch beleidsplan van de Borgesiusstichting. Dat vraagt onder meer om intensieve samenwerking tussen peuteropvang en basisschool. Rajaé Lagragui is pedagogisch medewerkster op peuteropvang Hummelhonk dat valt onder de verantwoordelijkheid van kindcentrum De Klinkert in Oudenbosch. Een verhaal uit de praktijk.

Rajaé: “Hummelhonk is peuteropvang van de stichting Spelen=Leren We zijn hier heel bewust bezig de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen te stimuleren. Samen met de basisschool werken we met het leerprogramma Leefstijl. Wij doen dat met de oudste peuters vanaf 3 jaar. Eén van onze pedagogisch medewerksters neemt dan de kinderen mee naar de kleutergroep en zo worden alle kleutergroepen bij elkaar gevoegd. De lessen worden gekoppeld aan onder andere spelletjes en liedjes van Leefstijl.”

“Dat we hier met een doorlopende lijn werken is al goed zichtbaar, want de peuters stappen daardoor makkelijker over naar de kleutergroepen. Ze voelen zich hier veilig. Als een kind zich veilig voelt, is het kind in balans. Dan kun je alles eruit halen wat er in zit, denk ik. Ook voor de ouders is het prettig dat er samenwerking is tussen peuteropvang en de school. 

Vergeleken met vroeger ben je veel meer bezig met de ontwikkeling van een kind. Het observeren is een belangrijk onderdeel van mijn werk. Hoe ver is het kind met de kleuren, met de vormen, in de ontwikkeling van begrijpen van woorden en plaatjes? Hoe gaat het met het stellen van vragen? Ik vind het wel heel belangrijk dat je een kind nog laat spelen. Als je een kind wilt stimuleren doe je dat door spel. Door het inzetten van een observatiesysteem volg je de ontwikkeling van het kind veel bewuster en kijk je veel gerichter. Dat helpt ook enorm in het gesprek met ouders. Met de informatie die je kunt inbrengen, zet je ouders soms verder aan het denken over hoe ze hun kind kunnen benaderen en hoe ze thuis hier verder mee kunnen. De samenwerking met ouders krijgt dus zo meer diepgang.”